bramanizm
faza rozwojowa religii indyjskiej (500 p.n.e. - 500 n.e.), zwana też okresem sutr lub sześciu ortodoksyjnych systemów filozoficzno-religijnych (darśana); następuje po okresie wedyjskim (1600-500 p.n.e.), po niej przychodzi klasyczny okres hinduizmu; b. charakteryzował się niezwykle rozbudowanym rytualizmem i wysoką pozycją społeczną kapłanów (braminów) uważanych za "równych bogom"; nowymi ideami w b. były: koncepcja prawa karmana czyli ścisłego związku moralnie kwalifikowanych czynów i ich skutków, koncepcja reinkarnacji czyli konieczności wcielania się duszy w różne ciała zależnie od rodzajów dokonywanych czynów oraz koncepcja zbawienia poprzez poznanie absolutu (mukti).
KALHANA, SHARMA, PANDIT, PARAURAMA, BRAMANIZM, CZAMOWIE, TAGORE, HINDUIZM, KASTY INDYJSKIE, SANKHJA