(1905-89)
prozaik, malarz, grafik, związany do wojny m.in. z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie. Debiutował powieścią Wertepy (1947), nowatorską, opowiadającą o wielonarodowościowej społeczności kresowej; autor Czarnego potoku (1954), powieści pisanej techniką strumienia świadomości, w której monolog bohatera tworzy rozbitą epicką opowieść o likwidacji getta w kresowym miasteczku i wciąganiu wszystkich w mechanizm władzy totalitarnej. Kolejne powieści - Dorycki krużganek (1957), Młody poeta w zamku (1960), Pierwsza świetność (1966), Uroda na czasie (1970), Kąpiele w Lucca (1974), Oficer na nieszporach (1975), Kamień w pieluszkach (1978), Wszystko jest dialogiem (1984), Proza żywa (1986) - cechuje nowatorski język: chaotycznie cytowane fragmenty rozmaitych tekstów artystycznych, dokumentalnych, użytkowych, ilustrujących rozpad europ. cywilizacji w wyniku wydarzeń wojennych. Nowatorstwo B. zestawiano z twórczością J. Joyce’a i W. Faulknera.
- Buczkowski Leopold, (1905-89)
- BUCZKOWSKI Leopold, (1905-89)
- LEOPOLD, Pochodzenia staroniemieckiego,...