(1870-1953)
prozaik i poeta ros., emigrant (od 1920 we Francji), laureat Nagrody Nobla (1933). Debiutował tomem poezji Listopad (1901), autor m.in. opowiadań Na koniec świata (1898), Antonówki (1900), Czara życia (1914), Pan z San Francisco (1916), miniatur Nowy rok (1902), Pustelnia (1903). W powieściach historiozoficznych poświęconych losom Rosji Wieś (1910) i Suchodoły (1912) kreśli zanik dawnych wartości i więzi społ., obrazy świata dworków szlacheckich i życia na ros. wsi, o potędze i pięknie miłości pisze w Gramatyce miłości (1915), Snach Czanga (1918), Miłości Miti (1925), Pierwszej miłości (1931). Najważniejsza to powieść autobiograficzna Życie Arsieniewa (1930), w której przedstawił wzbogaconą o opisy i dygresje liryczne wizję Rosji schyłku XIX w., dojrzewanie osobowości twórczej, dylematy sztuki pisania. Autor rel.-filoz. traktatu O Tołstoju (1937), szkicu O A. Czechowie (1955); przekładów powieści poetyckich G. Byrona, A. Mickiewicza Sonetów krymskich i poezji A. Asnyka.
- BUNIN Iwan A., (1870-1953)
- Bunin Iwan Aleksiejewicz, (1870-1953)
- IWAN, Pochodzenia staroniemieckiego,...