(1870-1953)
ros. prozaik, poeta, tłumacz. W1933 r. otrzymał Nagrodę Nobla za "surowe mistrzostwo, zktórym rozwija on tradycje klasycznej literatury rosyjskiej". Wywodził się z zubożałej rodziny szlacheckiej. Zpowodów materialnych musiał przerwać naukę wgimnazjum (1881-86). Doznane upokorzenia ipamięć ominionej świetności rodu wpłynęły na jego biografię itwórczość. W1895r. wPetersburgu B. został członkiem grupy pisarzy skupionych wokół wydawnictwa "Znanije" i M.Gorkiego, zktórym przyjaźnił się wlatach 1897-1917. W1920 r. wyemigrował do Francji. B. zadebiutował jako poeta w1887 r. wgazecie "Rodina", kolejne tomiki to Wiersze (1891), Pod gołym niebem (1898), Listopad (1901). Wprozie zaś debiutował w1898r. zbiorem Na kraniec świata, następne opowiadania to: Antonówki (1900); Nowa droga (1901), Wieś (1910), Suchodoły (1912), Czara życia (1914), Ignat (1912), Gramatyka miłości (1915), Lekki oddech (1916), Bracia (1914), Pan zSan Francisco (1915). Na emigracji wydał Poezje wybrane (1929), będące podsumowaniem jego poetyckich doświadczeń, jednak poświęcił się niemal wyłącznie prozie, m.in. Róża Jerycha (1924), Miłość Miti (1925), Udar słoneczny, Sprawa korneta Jełagina (1927), Drzewo Boże (1931), Ciemne aleje (1943-52). Życie Arseniewa (1927-33) było szczytowym osiągnięciem twórczym B., sumującym ulubione motywy - mieszanka składników lirycznych, filoz., opisowej narracji. B.tłumaczył na jęz. ros. G.G.Byrona, A.Tennysona, H.W.Longfellowa (wysoko ceniony przekład PieśnioHajawacie), A. Mickiewicza (Sonety krymskie) iA. Asnyka.