(1898-1987)
prozaik, publicysta, tłumacz. Najstarsze dzieje Polski zamknął cyklem zatytułowanym Powieści piastowskie, obejmującym Dzikowy skarb (1945), Ojciec i syn (1946), Imiennik (1949), Zdobycie Kołobrzegu (1952), Psie Pole (1953), Wawelskie wzgórze (1953), Wywołańcy (1958), Rok tysięczny (1961), Powrotna droga (1971), Przekleństwo (1973). Zainteresowanie historią B. znalazło wyraz w fabularyzowanym ukazaniu wybranych postaci i zdarzeń, np. O Zawiszy Czarnym opowieść (1958) czy Warna 1444 (1971) i przedstawieniu historii Grecji za czasów Aleksandra Macedońskiego w trylogii Olimpias (1955), Parmenion (1967) i Aleksander (1967). Z archeologicznej wyprawy do Egiptu powstał cykl reportaży ogłaszanych w prasie, opracował i wydał aforyzmy, tłumaczył lit. piękną i dokumentalną, rok przed śmiercią ukazały się jego Nowele zebrane (1986).
- Bunsch Karol, (1898-1987)
- BUNSCH Karol, (1898-1987)