(1810-49)
kompozytor i pianista, uczeń m.in. J. Elsnera. Wprowadził do światowej muzyki poważnej utwory oparte na folklorze pol. i muzyce ludowej (Mazowsza, Kujaw, Małopolski), m.in. Rondo a la Mazur, Rondo a la Krakowiak, mazurki i polonezy, charakterystyczne szczególnie dla pierwszego okresu twórczości (do 1830). Od 1831 r. Ch. przebywał za granicą, przeważnie w Paryżu; koncertował w Czechach, Niemczech, Anglii, zyskał europ. sławę; później poświęcił się głównie kompozycji i pracy dydaktycznej. Poznał m.in. C. Norwida, N. Paganiniego, R. Schumanna, F. Mendelssohna,
F. Liszta; przyjaźnił się z E. Delacroix, z pisarką George Sand (przez pewien czas towarzyszką życia Ch.). Tworzył głównie kompozycje fortepianowe; w okresie dojrzałym, gdy skrystalizował się charakterystyczny dla Ch. styl o pogłębionych formach wyrazu, powstały mazurki, walce, polonezy. Ch. wprowadził silne akcenty dramatyczne i kontrasty nastroju o dużym ładunku emocjonalnym; m.in. 12 etiud, 24 preludia, 2 nokturny, sonaty. W ostatnim, dojrzałym okresie twórczości (po 1839) Ch. łączy bogate treści emocjonalne z mistrzostwem formy. Powstają wtedy charakterystyczne utwory inspirowane tradycjami folklorystycznymi, o specyficznej melodyce kantylenowej z wzbogaconą harmoniką (m.in. wyzyskujące właściwości tonalne - współbrzmienia pol. muzyki ludowej), stosował rubato, polimetię, polirytmię. Dokonał modyfikacji sonaty, etiud, preludiów; wprowadził stylizację; powstały zarówno formy klasyczne wieloczęściowe (Sonata h-moll, Sonata b-moll) i jednoczęściowe (Ballada f-moll, Polonez fis-moll i As-dur, Barkarola), otwierające nowe perspektywy europ. muzyki postromantycznej.
- CHOPIN Fryderyk Franciszek, (1810-49)
- STROMENGER, Karol (1885-1975)