(1798-1863)
franc. malarz, grafik, znawca i krytyk sztuki, jeden z najwybitniejszych europ. przedstawicieli romantyzmu; nazywany pierwszym rewolucjonistą malarstwa, zdecydowanie odrzucił techniki akademickie, tematykę antyczną i realizm; wprowadził tematykę swobodną dotyczącą zarówno inspiracji hist. i lit., jak wydarzeń współcz. oraz wrażeń, np. z egzotycznych podróży: Barka Dantego, Rzeź w Chios, Śmierć Sardanapala, Wolność wiodąca lud na barykady. Tworzył dzieła o dynamicznej kompozycji przedstawionych zdarzeń, wykonane z dużą ekspresją kolorystyczną, wyraźnym światłocieniem. Nie stosował modelowania, zrezygnował z dokładnego określania form; bardzo upraszczał malowane postacie, tak że szkic stawał się abstrakcyjnym studium kompozycji budowanym za pomocą barwnych plam. Uznawał wyobraźnię za najważniejszą cechę artysty, a malarstwo rozumiał jako sposób myślenia. Kolor stosował z pełną świadomością; wprowadził nowe elementy operowania farbą dla ujawnienia gry światła; jego obrazy odznaczały się swobodą w stosowaniu techniki malarskiej. Znany jest spór D. z Ingres’em i akademikami. D. jest uważany za prekursora nowoczesnego malarstwa; jego twórczość wywarła wielki wpływ na kształtowanie impresjonizmu.
- Delacroix Eugne, (1798-1863)
- DELACROIX Eugne, (1798-1863)
- Baudelaire Charles, (1821-67)