(1821-67)
franc. poeta ipisarz, zaliczany do parnasistów ( Villiers de l’Isle Adam), prekursor dekadentyzmu. Jako młodzieniec, wysłany przez ojczyma wpodróż morską na Mauritius, Reunion ido Indii, powrócił do ojczyzny bogatszy owrażenia, które miały wywrzeć znaczący wpływ na jego twórczość. WParyżu nawiązał kontakt ze środowiskiem pisarskim, m.in. T. Gautierem, J. Banville’em, Ch. Sainte-Beuve’em; wieloletni romans ze statystką teatralną J. Duval znalazł odbicie wutworach poetyckich B. Miłośnik malarstwa, w1845 r. wydał pierwsze studium poświęcone tej dziedzinie sztuki Salon 1845, awrok później Salon 1846. Wtym czasie powstał też projekt tomu Lesbijki (pierwotny tytuł Kwiatów zła), poematy Niepoprawny oraz Do Indianki. Rok 1848 przyniósł pierwsze publikacje przekładów B. z E.A. Poego, które wdorobku poety odegrały rolę równorzędną zjego twórczością własną. Od 1850 r. B.,obok G. Flauberta, T. Gautiera i Ch. Saint-Beuve’a, gościł na obiadach lit. wydawanych przez wielkoświatową kurtyzanę A. Sabatier, którą później uwiecznił wnajśmielszym, ale inajpiękniejszym erotyku Do nazbyt wesołej. W1855 r. B.wydał szkice omalarstwie, które weszły wskład kanonu nowoczesnej krytyki sztuk plast.: Metoda krytyczna, Eugne Delacroix, Ingres. Wdwa lata później ukazały się Kwiaty zła, zentuzjazmem przyjęte przez krytykę ipubliczność, przez sąd uznane za przejaw obrazy moralności iobyczajów. Wskład tomu weszły najważniejsze utwory poetyckie B.:Albatros, Balkon, Don Juan wpiekle, Otchłań. Poeta urzeczony śmiercią, zafascynowany potęgą zła ibrzydotą jako dopełnieniem piękna, pokazuje rozkład materii (ropiejące rany, ciała toczone przez robaki), szokuje odważnym erotyzmem iprzedstawia sugestywną wizję przedmieść Paryża - miasta-molocha. Dopełnieniem irozwinięciem Kwiatów zła miał być, wopinii samego autora, zbiór poematów prozą Paryski spleen (1864). Od 1858 r. B., uzależniony od eteru iopium, coraz bardziej podupadał na zdrowiu. Wczasie pobytu wBelgii uległ atakowi paraliżu; przewieziony przez matkę do Paryża, zmarł wklinice. Oprócz wymienionych utworów za życia poety ukazały się: studia omalarstwie Dzieło iżycie Delacroix (1863), Malarz życia współczesnego (1863) oraz pełen akcentów osobistych dziennik Moje serce obnażone. Długo niedoceniany, B. wpłynął na rozwój symbolizmu oraz późniejsze kierunki wlit. Na jęz. pol. dzieła poety tłumaczyli m.in.: M. Jastrun, S. Korab-Brzozowski, A. Lange, W. Szymborska, A. Międzyrzecki iA. Słonimski.
- Baudelaire Charles, (1821-67)
- BAUDELAIRE Charles Pierre, (1821-1867)
- Kwiaty zła, zob. Baudelaire Charles...