(1832-1916)
hiszp. dramatopisarz i polityk, laureat Nagrody Nobla (1904). Do 42 roku życia zajmował się głównie polityką. Początek twórczości to naukowe rozprawy z dziedziny filozofii, fizyki i matematyki oraz problematyki społ.-polit. W 1874 r. wystawiono w Madrycie dramat Żona mściciela, był to triumf autora i początek wspaniałego okresu sceny hiszp. E. był konserwatystą, stąd przywiązanie do dawnego układu wartości, takich jak honor, rycerskość i wierność, stanowi temat większości jego utworów nawiązujących do klasycznego dramatu hiszp., natomiast retoryczny język twórczości potęgował wrażenie doniosłości przedstawianych problemów natury religijnej czy moralnej. Najważniejsze z dramatów to m.in: Obłęd czy świętość (1877), W objęciach śmierci (1879), ale prawdziwym sukcesem był neoromantyczny dramat wierszem Galeotto (1881). E. był także autorem utworów pisanych prozą, m.in. Los Rigidos (1889), Marianna (1892), La duda (1898). W późniejszym okresie twórczości pozostawał pod wpływem H. Ibsena, napisał ogółem około 63 dramatów.
- Echegaray y Eizaguirre Jos, (1832-1916)