(ur. 1932)
wł. semiotyk, estetyk, pisarz i publicysta. Współzałożyciel lit. Grupy 63, skupiającej awangardę lat 60. Światową sławę przyniosły mu prace z teorii semiotyki Dzieło otwarte (1962) i Pejzaż semiotyczny (1968) oraz estetyki Sztuka i piękno w średniowieczu (1987). Zainteresowanie historią widoczne jest w najbardziej znanych, wielopłaszczyznowych powieściach: Imię róży (1980, ekranizacja J.J. Annauda 1986) i Wahadło Foucaulta (1990), łączących elementy narracji sensacyjnej i traktatu filoz., oraz Wyspa dnia poprzedniego (1994). W Polsce znany jest także jako autor szkiców Sześć przechadzek po lesie fikcji (1994) oraz błyskotliwie pisanych esejów, ogłaszanych na łamach tyg. "L’Espresso", ukazujących absurd XX-wiecznej cywilizacji: O bibliotece (1981), Zapiski na pudełku od zapałek (1986-91) i Drugie zapiski na pudełku od zapałek (1991-93). Najnowsza książka E. - Pięć pism moralnych (1999) - jest zbiorem okazjonalnych artykułów i wykładów, w których autor rozważa powinności intelektualisty wobec nowych problemów współczesnego świata.
- ECO Umberto, (ur. 1932)
- Eco Umberto, (ur. 1932)
- Adso z Melku, narrator i jeden z bohaterów...