(ur. 1932)
wł. prozaik isemiolog. Urodził się wAlessandrii, mieszka wMediolanie, pracuje jako wykładowca na uniwersytecie wBolonii. Wl. 60. współtworzył awangardowe stowarzyszenie lit. Grupa 63. Jako semiolog iteoretyk lit. zdobył sławę rozprawami naukowymi: Dzieło otwarte (1962) iWstęp do semiotyki (1975). Badacz zjawiska kultury masowej, poświęca temu zagadnieniu błyskotliwe eseje, które następnie publikuje wzbiorach, jak Dziennik skrótowy (1963), Siedem lat pożądania (1983), Dziennik skrótowy II (1991). Światową sławę przyniosły E. dwie powieści: Imię róży (1980) iWahadło Foucaulta (1990), wktórych połączył imponującą wiedzę zzakresu historii średniowiecza zwątkiem detektywistycznym - wpierwszym wypadku, ize znajomością nowoczesnej techniki komputerowej - wdrugim. Oryginalnym przedsięwzięciem pisarza jest wydana wspólnie zprzyjacielem malarzem E.Carmimim kolorowa bajka ekologiczna ognomach zplanety Gnu. Ponadto E.użycza swojego pióra licznym gazetom, jest m.in. stałym felietonistą tygodnika "L’Espresso". Wszechstronny, błyskotliwy, uchodzi dziś za największy umysł współcz. Włoch.
- Eco Umberto, (ur. 1932)
- ECO Umberto, (ur. 1932)
- Adso z Melku, narrator i jeden z bohaterów...