(gr. epikós = epicki, od pos = słowo, poezja epicka, heroiczna, pieśń)
jeden z trzech rodzajów lit., obejmujący utwory prozatorskie i wierszowane, w których świat przedstawiony ma charakter fabularny ( fabuła); podmiot lit. występuje jako narrator, z którego opowieści wyłaniają się dzieje postaci, a narracja stanowi podstawową formę wypowiedzi. E. jest strukturą dwupłaszczyznową (sytuacja narracyjna oraz opowiadana fabuła); każda z nich istnieje we własnym czasie narracji i fabuły ( czas w utworze lit.). Typowe przykłady e. to powieść (Lalka B. Prusa), opowiadanie (Echa leśne S. Żeromskiego), nowela (Latarnik H. Sienkiewicza).