kierunek filoz., którego twórcą był żyjący w starożytnej Grecji Epikur. Zainteresowania przedstawicieli e. dotyczyły etyki, szczególnie istoty życia szczęśliwego, dlatego twórca idei wskazywał na potrzebę doznawania przyjemności, jednakże pojmował ją nieco odmiennie niż wcześniej żyjący Arystyp: jako spokój płynący z naturalnej radości życia oraz umiejętność wybierania takich doznań, które nie niosą w konsekwencji cierpień. Wśród przyjemności życia e. bardziej cenił przyjemności ducha, dlatego nieodłącznym składnikiem szczęścia są rozum i sprawiedliwość. Radość ziemską człowieka zakłóca nieuzasadniony lęk przed bogami, którzy szczęśliwi w zaświatach nie myślą o ludziach, niepotrzebna jest też obawa przed śmiercią, jako że życie pozagrobowe nie istnieje, śmierć bowiem też jest rozpadem atomów. Szkoła Epikura przetrwała do IV w. p.n.e., a idea uległa niewielkim tylko przemianom w ciągu wieków.
- EPIKUREIZM, nurt filozoficzny, na...
- eudajmonizm, (gr. eudajmon = szczęśliwy)...
- horacjanizm, tendencje poetyckie nawiązujące...