(gr. eudajmon = szczęśliwy)
filoz. pogląd etyczny głoszący, że osiągnięcie szczęścia jest najwyższym dobrem i ostatecznym celem człowieka. Zwolennicy e. odmiennie rozumieli jednak szczęście, dla epikurejczyków ( epikureizm) były to doznania intelektualne, dla hedonistów ( hedonizm) zaspokojenie potrzeb przyjemności, dla stoików ( stoicyzm) cnota pomagająca opanować stany emocjonalne, natomiast dla św. Augustyna czy św. Tomasza z Akwinu szczęściem było oglądanie Boga.
- EUDAJMONIZM, etyczna utrzymująca,...
- hedonizm, (gr. hedone = przyjemność)...
- RYGORYZM MORALNY, stanowisko w etyce domagające...