(1913-90)
prozaik, publicysta współpracujący po wojnie m.in. z "Życiem Powszechnym" i "Odrą". Członek pol. PEN Clubu. Zadebiutował tomem opowiadań Krajobraz niewzruszony (1947), w którym z uczuciowym dystansem, ale też i dużą skrupulatnością analizował okupacyjne przeżycia bohaterów. Do wojennych tematów powrócił F. w powieściach: Pamiętnik antybohatera (1961), Jeniec i dziewczyna (1964), Ogród pana Nietschke (1965). Obserwacje społ.-obyczajowe z eksponowaniem problematyki psychol. zawarł w opowiadaniach Ciemność i światło (1959), Mój przyjaciel i ryby (1963) oraz w powieści Romans prowincjonalny (1960). Uniwersalne prawdy o człowieku oraz zagadki jego psychiki są tematem opowiadań Co jest w człowieku (1971), Śmierć mojego antagonisty (1972), Gdy przychodzi silniejszy (1974) oraz Światło i dźwięk (1975). Ze stanem wojennym związany jest tom poezji Powiedz to słowo (1984), za życia autora ukazały się jeszcze Rozmowy na schodach (1989), a już po śmierci Wszystko, co mieć można (1991).
- Filipowicz Kornel, (1913-90)
- FILIPOWICZ Kornel, (1913-90)
- KORNEL, Pochodzenia łacińskiego,...