Reklama

filmu język

poetyka, zespół reguł, wg których zbudowana jest wypowiedź filmowa. Najmniejszą jednostką j.f. jest kadr - pojedyncza klatka filmowa (ok.

Reklama

1/24 sek.), cząstka skomponowanego plastycznie ruchomego obrazu. Sposób komponowania kadru wywodzi się z klasycznego malarstwa i kieruje zasadą złotego podziału (stosunek boku krótszego do dłuższego jest taki sam, jak stosunek boku dłuższego do sumy obu boków) oraz koncepcją tzw. mocnych punktów w obrazie filmowym: miejsca, które przykuwają naszą uwagę i znajdują się w pobliżu linii złotego podziału; obraz filmowy, pojęcie szersze od kadru, jest ruchomy i dźwiękowy - to złożony znak kulturowy, w którym istotne jest nie tylko to, co przedstawione, lecz jaka jest forma tego przedstawienia - układ kompozycyjny kadru, kąt widzenia kamery, rodzaj użytego planu, barwa, oświetlenie, rodzaj ujęcia i jego długość. Istotną rolę w j.f. spełniają plany: plan ogólny - z przewagą akcentów na tło - wnosi przede wszystkim informacje o tym, gdzie rozgrywa się akcja filmu, ale może też pełnić funkcje symboliczne; plan pełny - postać widoczna w całości dominuje w obrazie, przeważają funkcje informacyjne; plan amerykański (do kolan) - odpowiednik naszego sposobu postrzegania ludzi, z którymi rozmawiamy. Plany bliskie: półzbliżenie - popiersie i zbliżenie - ludzka twarz, spełniają funkcje dramatyczne, patetyczne i introspekcyjne. W niektórych rodzajach filmów szczególnie ważną dla dramaturgii całego dzieła rolę gra detal, czyli duże zbliżenie na ręce, nogi, przedmiot; natomiast kolor i światło podobnie jak w sztukach plastycznych są nośnikami sensów (np. Trzy kolory K. Kieślowskiego). Podobne funkcje może spełniać oświetlenie (np. "ciemne" i "jasne" sceny w Siódmej pieczęci I. Bergmana). Scena - zespół obrazów ograniczonych miejscem, przestrzenią, bohaterami; zbiór scen dotyczących tego samego problemu czy też wątku to sekwencja - odpowiednik rozdziału w lit. Zob. też budowa dzieła filmowego.

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama