Reklama

FRANCUSKI FILM

Reklama

już pierwszy w dziejach film był francuski (Wyjście robotników z fabryki, pokazany podczas premierowego seansu braci A. i L. Lumire, XII 1895); 1898 G. Mélis zbudował pierwsze atelier filmowe; na początku XX w. powstały większe wytwórnie (C. Pathé, L. Gaumont), jednocześnie zaczęto produkować filmy artystyczne z udziałem znanych aktorów. W okresie I woj. świat. popularność zyskały obrazy L. Feuillade'a i komedie z Maxem Linderem; w czasach międzywojennych pojawili się m.in. impresjoniści (L. Delluc, J. Epstein, A. Gance), surrealiści (gł. L. Buuel), największy rezonans uzyskali jednak twórcy filmów społecznych (J. Vigo, R. Clair) i historycznych J. Renoir); realizm poetycki wprowadził M. Carne; po II woj. świat. nowa generacja reżyserów (R. Bresson, Christian-Jaque, H.G. Cluzot, R. Clement, A. Cayatte i J. Tati) utrzymała wysoką renomę filmu franc., mimo że poddał się on komercjalizacji; pod koniec lat 50. pojawia się Nowa Fala odnawiająca zarówno język wypowiedzi filmowej, jak i tematykę (L. Malle, C. Chabrol, J.L. Godard, A. Resnais, F. Truffaut, następnie C. Lelouch i młodsi: L. Besson, A. Delon, będący nadto znakomitym aktorem); tendencja do amerykanizacji twórczości filmowej (w skali światowej) nie ominęła w l. 70 i Francji; część reżyserów i aktorów tworzy w Hollywood, część naśladuje w Europie amer. wzorce (A. Delon); mimo to kinematografia franc. zachowuje pozycję najsilniejszej w Europie, przyciągając twórców z innych krajów, np. Polaków - A. Wajdę (Danton), R. Polańskiego (Frantic, Pianista) czy K. Kieślowskiego (Trzy kolory); 2003 we Francji powstało ponad 200 filmów, z tego 30 w koprodukcji z niewielkimi kinematografiami biedniejszych państw.

Powiązane hasła:

RENOIR, RESNAIS, MARCEAU, LANG, VERNEUIL, DENEUVE Catherine, DEPARDIEU Gérard, NOIRET, ANTOINE André, EPSTEIN Jean Alfred Stanisław

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama