szeroko rozumiany nurt filoz. refleksji nad kulturą, rozwijający się w poł. XIX w. oraz na początku XX w., o charakterze społ.-polit. i intelektualno-światopoglądowym, związany zarówno z kształtowaniem nowych porządków społ., jak kryzysem wartości. Wyodrębnienie nauk humanistycznych zrodziło zainteresowanie problematyką rozwoju cywilizacji, kulturotwórczą działalnością człowieka i jej rezultatami oraz kulturową aktywnością człowieka (m.in. w dziedzinie sztuki, języka, religii, nauki). F.k. występuje w rozważaniach prowadzonych przez filozofię dziejów, filozofię społeczną, filozofię prawa i polityki, filozofię sztuki, religii, języka, estetyki, etyki. Była podejmowana przez wielu filozofów i różne ujęcia filozoficzne (np. Nietzschego, Spenglera, Schelera, Ortegę y Gasseta, Cassirera, Adorna i innych), odnosiły się do niej neokantyzm, hermeneutyka i kontrkultura. Przedstawiciele: E. Cassirer, autor Eseju o człowieku, Wstępu do filozofii kultury, stawiający tezę, że człowiek nie żyje wyłącznie w świecie fizycznym, żyje także w świecie symbolicznym, którego częściami składowymi są język, mit, sztuka i religia; M. Eliade, antropolog kultury, autor dzieła Sacrum, mit, historia; E. Fromm, kulturoznawca, autor esejów, m.in. Ucieczka od wolności, Mieć czy być: duchowe podstawy nowego społeczeństwa, O sztuce miłości, Niech się stanie człowiek.
- filozofia, (gr. filos = miłośnik...
- INDYJSKA FILOZOFIA, określenie nadawane...
- kultura hellenistyczna, powstała w wyniku stopienia...