(1844-1924)
pisarz franc., laureat Nagrody Nobla (1921). Od 1896 członek Akademii Francuskiej, uznany za jednego z mistrzów franc. prozy. Za poglądy pacyfistyczne i przynależność do Francuskiej Partii Komunistycznej oceniany nieprzychylnie, w życiu i twórczości przejawiał skłonność do sceptycyzmu i ironii. Powodzenie zdobył powieścią Zbrodnia Sylwestra Bonnard (1881), sławę ugruntował uznaną za arcydzieło Gospodą pod Królową Gęsią Nóżką (1893) i jej kontynuacją Poglądy księdza Hieronima Coignard (1893). Wyrazem zainteresowań problemami społ.-polit. po ujawnieniu sprawy Dreyfusa był cykl 4 powieści: W cieniu wiązów (1896), Manekin trzcinowy (1897), Pierścień z ametystu (1899), Pan Bergeret w Paryżu (1901) składających się na Historię współczesną - ironizujący, dowcipnie przedstawiony obraz III Republiki. Fanatyzm polit. skrytykował w powieści Bogowie łakną krwi (1912), w Buncie aniołów (1914) prezentował ideały rewolucyjne i postawę antyklerykalną. Wynikiem wnikliwych studiów hist. była powieść Żywot Joanny d’Arc (1908).
- France Anatole, właśc. François Thibault, (1844-1924)
- FRANCE Anatole, właśc. François-Anatole...