kierunek w poezji baroku hiszp., maniera poetycko-stylist. ukształtowana przez L. Gongorę, a polegająca na stosowaniu rozbudowanych metafor, operowaniu zaskakującym słownictwem, lapidarnie formułowaną myślą, zapisem epigramatycznym. Poezja tego nurtu zawierała kunsztowne środki stylistyczne, koncepty utrudniające zrozumienie istoty wypowiedzi. Inna nazwa g. brzmi kultyzm (łac. cultus = ozdobiony), w Anglii eufuizm - od tytułu powieści J. Lyly’ego. Mistrzem tego sposobu poetyckiego obrazowania był we Włoszech również G. Marino.
- GONGORYZM, wyszukany styl poezji...
- Gongora y Argote Luis, (1561-1627)