(1868-1936)
ros. prozaik i dramaturg, inicjator i teoretyk lit. realizmu socjalistycznego, wyróżniający się samouk. Debiutował opowiadaniem Makar Czudra (1892). Duży rozgłos zapewniły mu Szkice i opowiadania (1898-99) oraz dramaty: Mieszczanie (1901) i Na dnie (1902), przedstawiające formy buntu wobec ustalonych norm etycznych. Apoteozę zbliżającej się rewolucji proletariackiej zawarł w Pieśni o sokole (1895) i Pieśni o Zwiastunie Burzy (1901). Propagandowa powieść Matka (1906) o budzeniu się świadomości społ. robotników uznana została po latach za modelowy utwór socrealizmu. Duże walory lit. pamiętnikarskiej ma autobiograficzna trylogia G.: Dzieciństwo (1913-14), Wśród ludzi (1915) i Moje uniwersytety (1923). Po wystąpieniu na I Zjeździe Pisarzy obwołany został twórcą realizmu socjalistycznego. Ulegając politycznym manipulacjom akceptował model wychowania przez pracę w rosyjskich łagrach. Ostatnią, nie ukończoną powieścią G. jest Życie Klima Samgina (1925-26), kronika ros. życia społ.-polit. i kulturalnego lat 1880-1917. G. opublikował również wspomnienia o pisarzach oraz reportaże.
- Gorki Maksym, właśc. Aleksiej Maksymowicz Pieszkow, (1868-1936)
- MAKSYM, Pochodzenia łacińskiego,...
- GORKI, Maksym, właśc. Aleksiej...