(gr. hgios = święty + grpho = pisać)
dział piśmiennictwa chrześc. obejmujący żywoty świętych, wktórych zdarzenia rzeczywiste łączą się zelementami baśniowości, pierwowzorem były opisy niezwykłych czynów bóstw greckich utrwalone wlit. okresu hellenistycznego. Początki h. sięgają IViV w., kiedy to powstały dzieła św. Atanazego Wielkiego Żywot Antoniego oraz św. Hieronima ze Strydonu Żywot Pawła Pustelnika, Żywot Malchusa iŻywot Hilariona. Wśród licznych żywotów średniowiecza znana jest Złota legenda Jakuba de Voragine (XIII w.), atakże późniejsza Legenda ośw. Aleksym, wPolsce Żywot św. Wojciecha (XIw.). Bogate zbiory hagiograficzne pochodzą zokresu kontrreformacji, wśród polskich są Żywoty świętych P.Skargi (XVI w.). Krytyczne opracowanie h. wraz zkompletnym zestawieniem żywotów świętych obejmuje 70 tomów iczas od 1643 do końca XVIII w., jest to dzieło H. Rosweyde’a iJ. Bollanda Acta sanctorum.
- hagiografia, dział piśmiennictwa...
- HAGIOGRAFIA, dział piśmiennictwa...
- żywoty świętych, (hagiografia)