(1889-1976)
filozof niem., uczeń E. Husserla, przedstawiciel egzystencjalizmu. Zasadniczym obszarem dociekań H. jest pytanie oBycie, podkreślał radykalną różnicę pomiędzy bytem aByciem, głosząc wten sposób kres metafizyki, która tej różnicy nie widziała. Bycie wg H. jako warunek wszystkich bytów wiąże się zczłowiekiem, aten, nie chcąc być bezosobowym podmiotem przyjętych stereotypów, powinien podjąć ryzyko przemyślenia własnej sytuacji wodniesieniu do Bycia, do świata, atakże innych ludzi. Rozważania natury ontologicznej zawarł H. wdziele Bycie iczas (1927), Czym jest metafizyka? oraz Kant aproblem metafizyki (1929). Wpytaniach ontologicznych eksponował rolę języka, co zkolei zbliżyło go do poezji: "Każde myślenie rozwijające sens jest poezją, akażda poezja myśleniem", taki związek jest whistorii filozofii czymś wyjątkowym. Kolejne jego dzieła noszą tytuły: Drogi do nikąd (1950), Droga polna (1953), Co nazywa się myśleniem (1954), Tożsamość iróżnica (1957), Czas ibyt (1962).