Martin (1889-1976)
filozof niemiecki, prof. uniw. w Marburgu i Fryburgu (gdzie był następcą E. Husserla). 1927 wydał swoje najważniejsze dzieło Sein und Zeit (Bycie i czas, nie ukończone), w którym stwierdził, że istnienie bytu ludzkiego (dasein) ma charakter czasowy i historyczny. Człowiek jest zawsze swoją przeszłością i przyszłością. Rzutuje samego siebie w kierunku przyszłości, która ma dopiero nadejść, co budzi w nim lęk (Angst) i troskę (Sorge), wykracza poza samego siebie ku przyszłości i żyje wyprzedzając samego siebie. Analizy czasowego charakteru bytu ludzkiego i ich konsekwencja: teza, że egzystencja (istnienie) poprzedza esencję (istotę) - stały się punktem wyjścia dla egzystencjalizmu. Sam H. zawsze protestował przeciw określaniu go jako egzystencjalisty, podkreślając, że jego analizy bytu ludzkiego były wstępem do analizy bytu w jego jedności i całości (Sein). Ograniczony status i czasowość istnienia człowieka sprawiają, że poznaje on byt jako coś zniekształconego, jako "przedświt". Dla H. dzieje filozofii zachodniej to proces "zapominania" bytu (Seinvergessenheit), który jego myśl miała odwrócić nawiązując do filozofii przedsokratejskiej. H. był do końca II woj. świat. członkiem partii narodowo-socjalistycznej (NSDAP) i jego związki z faszyzmem są do dziś przedmiotem debat na temat moralnej odpowiedzialności filozofa. Inne prace: Kant a problem metafizyki, Czym jest metafizyka?, Nietzsche, List o humanizmie, Koniec filozofii a zadania myślenia.
SARTRE, TISCHNER, METAFIZYKA, WAHL, EGZYSTENCJALIZM, STEIN, GNOSTYCYZM, FENOMENOLOGIA, GADAMER
- Heidegger Martin, (1889-1976)
- egzystencjalizm w literaturze, u źródeł związany...
- MICHALSKI, Krzysztof (ur. 1948)