(gr. heksmetron)
wpoezji staroż. miara wiersza numerycznego, będącego układem wersów dzielonych na 6 stóp, czyli regularnych cząstek oustalonej postaci sylabiczno-iloczasowej. Wers, zawierający zespoły sylab długich (-) ikrótkich (U), składał się z4 stóp daktylicznych (-UU) niekiedy zastępowanych spondejem (- -), piątej zawsze daktylicznej oraz szóstej będącej trochejem (-U) lub spondejem. Wers h.a. zawierał stały podział wewnętrzny, najczęściej wobrębie trzeciej stopy, akolejne jego zapisy tworzyły układ stychiczny lub stroficzny. Kunsztowna forma h.a. występuje weposie Homera oraz elegiach, hymnach iepigramatach Kallimacha.
- HEKSAMETR, w poezji antycznej 6-stopowy...
- heksametr polski, wiersz wzorowany na...
- wiersz, sposób organizacji tekstu...