(1899-1961)
amer. pisarz, reporter ikorespondent wojenny, laureat Nagrody Nobla (1954). Burzliwe życie autora, które było ciągłym poszukiwaniem wielkiej przygody, znalazło odbicie wjego twórczości. Do powieści wznacznej mierze autobiograficznych należą Słońce też wschodzi (1926), wktórej zawarł pesymistyczno-anarchiczny manifest tzw. straconego pokolenia; Pożegnanie zbronią (1929) - protest przeciwko wojnie oraz Komu bije dzwon (1940) - powieść owojnie domowej wHiszpanii. Proza H. dotyczy spraw zasadniczych: poszukiwania sensu życia, konieczności podejmowania walki, potrzeby miłości inieuchronności śmierci. Bohaterami jego utworów są ludzie mężni, choć niekiedy brutalni iprymitywni. Twórczość okresu międzywojennego to, oprócz wymienionych powieści zbiory opowiadań, m.in. Śniegi Kilimandżaro (1936) i49 opowiadań (1938) oraz utwory reportażowo-podróżnicze Śmierć po południu (1932) iZielone wzgórza Afryki (1937). Na twórczość powojenną składają się m.in. powieści Za rzekę wcień drzew (1950), nowela Stary człowiek imorze (1952) będąca filoz. przenośnią zmagań człowieka zwłasnym przeznaczeniem. Pośmiertnie ukazały się wspomnienia paryskie zlat 1921-26 Ruchome święto (1964) oraz tom Sygnowano Ernest Hemingway. Artykuły ireportaże 1920-1956 (1967). Wiele jego dzieł (jak np. Stary człowiek imorze, Pożegnanie zbronią, Śniegi Kilimandżaro) doczekało się głośnych ekranizacji.
- Hemingway Ernest Miller, (1899-1961)
- ERNEST, Pochodzenia staroniemieckiego,...
- HEMINGWAY, Ernest (1899-1961)