(gr. herme-neutikós = dotyczący objaśniania, wyjaśniania)
początkowo termin używany na objaśnienie tekstów bibl.; od XVIII w. sztuka interpretacji tekstu lit.; dyscyplina nauk. ustalająca prawidła interpretacji wszelkiego rodzaju tekstów isymboli słownych ( egzegeza); znana wantyku (Platon iArystoteles); uprawiali ją wjudaizmie autorzy ksiąg Halacha iHaggada oraz wchrześc. Ojcowie Kościoła. Wnaukach humanistycznych metoda "obiektywizacji ducha" (W. Dilthey); refleksja filoz. dotycząca wszelkich form ekspresji, np. symboli rel., dzieł sztuki; whistorii iteorii lit. sposób dociekania, objaśniania, tłumaczenia, zrozumienia tekstów kultury.
- HERMENEUTYKA, (filoz.)
- HERMENEUTYKA, (lit. 1)
- RICOEUR, Paul (1913-2005)