styl, który rozwinął się po okresie klasycystycznym (ok. 1820) pod wpływem panującej ogólnie wsztuce mody; nie wypływał zbraku inwencji ówczesnych architektów, lecz był wyrazem szczególnego szacunku do historii, symbolem artystycznej mentalności epoki, która nie wykształciła jednoznacznych kryteriów stylistycznych, lecz "doskonaliła" tendencje innych stylów. Najbardziej charakterystyczny dla epoki jest neogotyk, początkowo nazywany gothic revival, masowo zapełniający Europę "malowniczymi" modyfikacjami lub dokładnymi kopiami gotyckich pierwowzorów, zelementami innych stylów albo pod wpływem puryzmu starający się oczystość. Styl arkadowy ineoromanizm opierają się na wzorach bizantyjskich, romańskich, np. bazylika Sacr Coeur wParyżu (neorenesansowa zwpływami stylów egipskich ibizantyjskich), atakże wiele kościołów idworców kolejowych, popularne były również neorenesans i neobarok. H. wNiemczech, także we Wrocławiu najczęściej związany jest zdziałalnością K.F. Schinkla.
- neogotyk, kierunek warchitekturze...
- neobarok, tendencja warchitekturze...
- neorenesans, kierunek warchitekturze...