(gr. hmnos = pieśń pochwalna)
gat. liryki chóralnej; uroczysta patetyczna pieśń sławiąca bóstwa, Boga, bohaterów, wielkie idee iuniwersalne wartości; pochodzi ztradycji ind. Wedów, hebr. psalmów Dawida, gr. hymnów homeryckich, orfejskich (twórcami h.byli m.in. Pindar, Simonides zKeos, Safona). Cechami gat. h. są m.in. apostroficzność, nieokreśloność czasu iprzestrzeni, waga poruszanego problemu, podniosły styl isymboliczne obrazowanie, nastrój, stylistyka. H. odznacza się bogactwem tematyki (religijne, patriotyczne, maryjne, filoz., moralne, państwowe, związkowe, szkolne). Pisali je m.in. A.Dante, F. Petrarka, J. Dantyszek, J.Kochanowski, I. Krasicki, C. Norwid, J.Kasprowicz, J. Lechoń, K. Wierzyński iin. Zob. pean, dytyramb.