Reklama

Iłłakowiczówna Kazimiera

(1892-1983)

poetka, tłumaczka; wl. 1926-35 pełniła funkcję sekretarki marszałka Piłsudskiego. We wrześniu 1939 r. ewakuowana do Rumunii, w1947 r. powróciła do Polski. Debiutowała na łamach "Tygodnika Ilustrowanego" wierszem Jabłonie (1905); tomik wierszy Ikarowe loty ogłosiła w1911 r.; wydała m.in. tomiki poetyckie Kolędy polskiej biedy, Trzy struny (1917), Śmierć Feniksa (1922), Obrazy imion wróżebne (1926), Ballady bohaterskie (1935). W1930 wyróżniona nagrodą lit. m. Wilna. Po wojnie ukazały się Liście iposągi (1968), Odejście wtło (1976), Sługi nieużyteczne (1977). Jej poezję znamionuje rozpiętość gatunkowa, od liryki osobistej, refleksyjnej, krajobrazowej do poezji okolicznościowo-publicystycznej. Jest też autorką utworów dla dzieci Rymy dziecięce (1923), Portrety imion (1959). I. opubl. również tom prozy poetyckiej, zbiory wspomnień (Ścieżka wzdłuż drogi). Przekładała klasyków: J.W. Goethego, F. Schillera, L. Tołstoja, poezję węg. iamer. Laureatka nagrody PEN Clubu (1954).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama