(franc. impressionisme, od łac. impressio = wrażenie)
kierunek w malarstwie ostatniej ćwierci XIX w. stworzony we Francji przez grupę artystów dążących do utrwalenia na płótnie przelotnego wrażenia chwili, wrażenia światła w zależności od pory dnia, otoczenia, wpływów atmosfery. Początek nazwie dał obraz C. Moneta Impresja - wschód słońca pokazany na pierwszej wystawie impresjonistów w Paryżu (1874). Prekursorami kierunku byli pejzażyści ang. XIX w. (np. J.M.W. Turner), malarze szkoły barbizońskiej (malujący z natury, bez dramatyzmu, zwykłych ludzi, zwykłe pejzaże, zwykłe sytuacje), od nich impresjoniści przejęli malowanie w plenerze i utrwalanie zmian pod wpływem oświetlenia. Ograniczyli skalę kolorów do barw widma słonecznego, stosowali malowanie małymi plamkami: pointylizm (dywizjonizm); obserwując zmienność kolorów i wibracje światła prowadzili eksperymenty: rozbicie materii, przekształcenie bryły, przedmiotu, płaszczyzny, zredukowanie głębi. Wybitni przedstawiciele i.: C. Monet, P. Czanne, E. Degas, C. Pisarro, A. Renoir, A. Sisley, B. Morisot, E. Manet, G.P. Seurat. W latach 1874-86 zorganizowano 8 wystaw impresjonistów. Ok. 1877 r. zaczęło się odchodzenie od i., choć jeszcze długo kierunek ten wpływał na przemiany w malarstwie i rzeźbie europ.
- IMPRESJONIZM, kierunek w malarstwie...
- IMPRESJONIZM LITERACKI, kierunek w literaturze...
- impresjonizm wliteraturze, technika obrazowania,...