(1883-1969)
niem. psychiatra ifilozof, przedstawiciel egzystencjalizmu. Analizował relacje międzyludzkie, ale też istosunek człowieka do kultury, prawdy, absolutu, jego rozważania dotyczą sytuacji granicznych człowieka: cierpienia, winy, walki, śmierci. Filozofia egzystencji J. opiera się na pojęciu wolności jako świadomym wyborze samego siebie, dokonującym się wakcie transcendencji świata iwłasnego sposobu bycia wświecie. Śledząc zagrożenia człowieka wświecie szybkich przemian cywilizacyjnych, J. wskazywał na wolność jako realny element umożliwiający człowiekowi skuteczne przeciwdziałanie. J. jest autorem wielu prac filoz., m.in. Philosophie (t. 1-3, 1932), Rozum iegzystencja (1935), Filozofia egzystencji (1938), Wielcy filozofowie (1957), Filozofia iświat (1958). Publikował również studia historycznofilozoficzne, rozprawy polit. ispoł., prace autobiograficzne.