muzyka wywodząca się zamer. muzyki biedoty, uprawiana przede wszystkim przez Murzynów; oparta na ragtimie, bluesie, negro-spirituals. Powstała na przełomie XIX-XX w. wpłd.- -amer. ośrodkach miejskich: Nowy Orlean, Baltimore, St. Louis, później wChicago iNowym Jorku. Oficjalna nazwa tej muzyki ukształtowała się ok. 1917 r. wN. Jorku gdzie powstał zespół "Original Dixieland Jazz Band". Wtym okresie coraz więcej muzyków, również białych, uprawiało j. Wczasie 100 lat rozwoju j. powstało wiele stylów, których przedstawicielami byli: dla j. tradycyjnego J. Oliver, B. Freeman iF. Henderson; dla swingu: Count Basie, Duke Ellington iB. Goodman; dla bebopu: Ch. Parker iD. Gillespie; dla cool-jazzu: St. Getz iM. Davis, aw końcowej fazie modern jazzu: G. Mulligen iD. Brubeck. J. ulegał też wpływom muzyki poważnej: Trzeci Nurt, oraz filozofiom awangardowym: Free Jazz, nawrotom do tradycji: muzyka soul, powiązaniom zrockiem: jazz-rock. Od
l. 30. spopularyzowany przez big-bandy j. przeniósł się do Europy ipraktycznie uprawiany jest do dzisiaj na całym świecie, również wPolsce przez liczne zespoły instrumentalne. Festiwale j.: New Port wUSA, wPolsce Jazz Jamboree.