(1911-91)
publicysta, prozaik, kompozytor, krytyk muzyczny. Jego debiutem były sprawozdania muzyczne zamieszczone na łamach "Echa Tygodnia" (1931). Krytyką muzyczną, obok komponowania, parał się do wybuchu wojny. Od 1945 aż do końca życia pisał felietony do "Tygodnika Powszechnego". Ta część twórczości uczyniła go powszechnie znaną osobą, przysporzyła sławy, ale ikłopotów. Pisane ciętym językiem felietony od pierwszego cyklu zatytułowanego Pod włos poprzez kolejne: Łopatą do głowy, Gwoździe wmózgu, 100 razy głową wściany, Bez dogmatu, Wołanie na puszczy, Lata pozłacane, lata szare, celnie idowcipnie opisywały otaczającą go rzeczywistość ze wszystkimi jej niedorzecznościami. K. był autorem licznych powieści, które nie zyskały tak szerokiego kręgu czytelników, jak podpisywane pseud. Kisiel felietony. Sprzysiężenie (1947) to powieść psychologiczna, charakter sensacyjny mają Zbrodnia wDzielnicy Północnej (1948), Przygoda wWarszawie (1959), Podróż wczasie (1982), powieści zkluczem to np. Widziane zgóry (1967), Śledztwo (1974). Jeszcze za życia K. ukazało się Abecadło Kisiela (1990), rodzaj gawędy oludziach, których znał, podziwiał lub nie tolerował. W1992 r. wyszedł Testament Kisiela, w1997 - Dzienniki zlat 1968-1980. Ta ostatnia pozycja wzbudziła wiele kontrowersji, liczne osoby przedstawione przez autora poczuły się dotknięte lub ośmieszone, aKisiel jeszcze raz objawił się jako niezrównany prześmiewca. Wśród opracowań muzycznych można m.in. wymienić: Zmuzyką przez lata (1957), Gwiazdozbiór muzyczny (1958), Muzyka imózg (1974).