(1700-73)
pisarz, publicysta, poeta idramaturg, członek zakonu pijarów, pedagog ireformator szkolnictwa. Nauczyciel retoryki wrzym. Collegium Nazarenum (1727-29), w1740 założył wWarszawie Collegium Nobilium, wlatach 1750-55 przeprowadził gruntowną reformę szkolnictwa pijarów wzakresie programu oraz metod nauczania. To dzieło zapoczątkowało modernizację całego szkolnictwa pol. przygotowując grunt dla reform Komisji Edukacji Narodowej. Główne dzieło polit.: Oskutecznym rad sposobie albo outrzymaniu ordynaryjnych sejmów (t. 1-4, 1760-63) zawierało krytykę liberum veto imiało ogromny wpływ na przebudowę parlamentaryzmu pol. Wtwórczości lit. apelował opoprawność iczystość języka pol., przykładem praca Opoprawie wad wymowy (1741). Był też K. autorem tomu wierszy Opera liryca (1767), wydanych pośmiertnie wjęz. pol. wzbiorze Wiersze wszystkie złacińskich na polskie przełożone (1778), dramatu Tragedia Epaminondy (1990) oraz rozprawy rel.-etycznej Oreligii poczciwych ludzi (1769), zajmował się także tłumaczeniem klasyków franc. K.był zasłużonym działaczem wczesnego oświecenia, przygotował ludzi iutorował drogę późniejszym reformom politycznym ispołecznym.
- Konarski Stanisław, (1700-73)
- KONARSKI, Stanisław, właśc.(...)
- KONARSKI, Feliks (1907-91)