doktryna filoz. imoralno-polit. głoszona wChinach wVI w. p.n.e. przez Konfucjusza, który wswych naukach określił etyczne normy wzajemnych stosunków międzyludzkich. Jego ideał człowieka przypisane miał następujące zalety: poczucie sprawiedliwości rozumiane jako wierność wobec władcy lub starszego; humanitarność rozumianą jako skromność, rozsądek, bezstronność; przestrzeganie wszystkiego, co nakazuje obyczaj; dążenie do osiągnięcia szczerości iwiedzy. Etyka ipolityka odgrywały wnauce k. dominującą rolę, stąd obok doskonalenia osobowości człowieka dążenie do ustalenia iutrzymania ładu społ., wktórym każdy człowiek powinien znaleźć swoje miejsce, natomiast dobrym gwarantem istniejącego porządku może być poszanowanie tradycji. K. bardzo szczegółowo określał wszystkie ceremonie iobrzędy (np. związane ze śmiercią), wktórych znaczącą rolę odgrywała muzyka, liczba tancerzy imuzykantów biorących udział wuroczystościach zależała od ich rangi. Doktryna k. stając się rodzajem dogmatu, wyznacznikiem sposobu mówienia, myślenia izachowania miała zapewnić stabilność państwa ispołeczeństwa. Kształtowała wsposób zasadniczy kulturę chińską przez ponad dwa tysiące lat.
- konfucjanizm, nauka filoz. i społ.-etyczna...
- KONFUCJANIZM, drugi - obok - gł.(...)
- Han, w staroż. dynastia panująca...