(łac. coniugatio = sprzęganie się, łączenie)
odmiana czasownika; ogół form fleks. czasownika; k.opiera się na kategorii fleks. trybu, czasu, strony, osoby, liczby, niektóre formy czasownika odmieniają się wg rodzajów. Podstawowa funkcja k. polega na sygnalizowaniu związków składniowych wewnątrz wypowiedzenia. Tradycyjny podział czasownika na k. opiera się na różnicach wkońcówkach osobowych cz. teraźniejszego icz. przyszłego prostego; na tej podstawie wyodrębnia się 4 koniugacje: I- czasowniki typu maluj-ę, -esz, -e, -emy, -ecie, -ą; II - czasowniki typu pal-ę, -isz, -i, -imy, -icie, -ą; III - czasowniki typu chow-a-m, -a-sz, -a, -a-my, -a-cie, -aj-ą; IV - czasowniki typu -umi-e-m, -e-sz, -e, -e-my, -e-cie, -ej-ą. Inny podział czasowników wyróżnia grupy tematyczne lub koniugacyjne uzależnione od seryjnych układów przyrostków tematycznych.
- KONIUGACJA, (zool.)
- KONIUGACJA, (język.) ogół form...
- koniugacja, 1) u orzęsków ( Ciliata...