(1878 lub 1879-1942)
prozaik, publicysta, pedagog, działacz społ., lekarz. Całe życie poświęcił dzieciom, był ich obrońcą irzecznikiem. Swoje poglądy na wychowanie zawarł wpublikacjach pedagog., bliskich lit. esejom, m.in. Momenty wychowawcze (1919), Jak kochać dzieci (t. 1-2, 1920), Prawo dziecka do szacunku (1929), Prawidła życia. Pedagogika dla dzieci idorosłych (1930), Pedagogika żartobliwa (1939). Spuścizna po K. to również utwór sceniczny Senat szaleńców (wyst. 1931), naturalistyczne powieści społ. Dzieci ulicy (1901), Dziecko salonu (1906); rodzaj pamiętnika Spowiedź motyla (1914) ipowieść obyczajowo-psychologiczna Kiedy znów będę mały (1925). Najbardziej jednak znane ido dziś czytane są utwory pisane przez K. specjalnie dla dzieci, jak opowiadania Mośki, Jośki iSrule (1910), Józki, Jaśki iFranki (1911) ipowieści fantastyczne Król Maciuś Pierwszy (1923), Król Maciuś na wyspie bezludnej (1923), Kajtuś czarodziej (1934), Bankructwo małego Dżeka (1924). Twórczość zamyka Pamiętnik pisany w1942 wgetcie (wyd. 1958).
- Korczak Janusz, właśc. Henryk Goldszmit, (1878 lub 1879-1942)
- KORCZAK, Janusz, właśc. Henryk...
- JANUSZ, Jedna z form imienia...