(1878 lub 1879-1942)
prozaik, publicysta, pedagog, działacz społ., lekarz. Całe życie poświęcił dzieciom, był ich obrońcą i rzecznikiem. Współtwórca sierocińców pol. i żyd., w których wprowadził własny system wychowawczy (red. przez dzieci "Mały Przegląd"). Zginął wraz z wychowankami wywieziony do obozu zagłady w Treblince. Swoje poglądy na wychowanie przedstawił w publikacjach pedag., bliskich lit. esejom, m.in. Momenty wychowawcze (1919), Jak kochać dzieci (t. 1-2, 1920), Prawo dziecka do szacunku (1929), Prawidła życia. Pedagogika dla dzieci i dorosłych (1930), Pedagogika żartobliwa (1939). Spuścizna po K. to również utwór sceniczny Senat szaleńców (wyst. 1931), naturalistyczne powieści społ. Dzieci ulicy (1901), Dziecko salonu (1906), rodzaj pamiętnika Spowiedź motyla (1914), proza poet. Sam na sam z Bogiem (1922) i powieść obycz.-psychol. Kiedy znów będę mały (1925). Najbardziej jednak znane i do dziś czytane są utwory pisane przez K. specjalnie dla dzieci, jak opowiadania Mośki, Joski i Srule (1909), Józki, Jaśki i Franki (1910) i powieści fantastyczne Król Maciuś Pierwszy (1922), Król Maciuś na wyspie bezludnej (1923), Kajtuś czarodziej (1934), Bankructwo małego Dżeka (1924). Twórczość zamyka Pamiętnik pisany w 1942 r. w getcie (wyd. 1958).
- Korczak Janusz, właśc. Henryk Goldszmit, (1878 lub 1879-1942)
- KORCZAK, Janusz, właśc. Henryk...
- JANUSZ, Jedna z form imienia...