(1890-1968)
pisarka ipublicystka, działaczka podziemia wokresie II wojny, więzień Oświęcimia. Debiutowała opowiadaniem Bulli zaginął (1913). Sławę przyniosła jej Pożoga (1922), obraz życia, awłaściwie zagłady ziemiaństwa wokresie rewolucji 1917 na Podolu. K. Sz. pisała dużo, ale podjęcie każdego tematu poprzedzały gruntowne studia. Wjej twórczości można wyróżnić kilka nurtów, najważniejszy stanowią powieści historyczne, np. Beatum scelus (1924) inowa wersja Błogosławiona wina (1953), Złota wolność (1928), Krzyżowcy (1935), Król trędowaty (1936), Bez oręża (1937), Dziedzictwo (1956). Tematykę religijną znajdujemy wpowieściach Zmiłości (1926), Legnickie pole (1930), Przymierze (1952). Kilka pozycji wdorobku pisarki dotyczy dziejów ispraw Śląska, np. Wielcy imali (1927), Zdziejów Śląska (1933), Na Śląsku (1939). Swoje utwory adresowała również do młodego czytelnika, np. Puszkarz Orbano (1936), Bursztyny (1936), Gród nad jeziorem (1938), Kłopoty Kacperka, góreckiego skrzata (1926), Szukajcie przyjaciół (1934), Laska Jakubowa (1939). Odrębną pozycję stanowią wspomnienia obozowe zamknięte wtomie Zotchłani. Wspomnienia zlagru (1946).
- Kossak-Szczucka Zofia, 2o v. Szatkowska, (1890-1968)