(1812-59)
poeta, dramaturg, powieściopisarz, epistolograf; dzieciństwo imłodość spędził wWarszawie, wrezydencji na Krakowskim Przedmieściu oraz wmajątku Opinogóra. Studiował wGenewie (1829), gdzie poznał A. Mickiewicza, zktórym odbył wycieczkę wAlpy Wysokie (1830). Pogląd na świat młodego K. kształtowały podróże po zach. Europie, spotkania z J.Słowackim, C. Norwidem, rozległe lektury niem. filozofów idealistycznych oraz franc. historyków P.S. Ballanche’a, J.D. Maistre’a, J. Micheleta. Wkoncepcjach historiozoficznych wahał się K. między katastrofizmem aoptymizmem, między tradycją apostępem, wyznawał bowiem ideę romantycznego prowidencjalizmu; jego poglądy na poezję ipiękno nabierały znaczenia metafizycznego. Debiutował powieściami poetyckimi Grób rodziny Reichstalów (1828) oraz Władysław Herman idwór jego (1830); autor powieści historycznej Agaj-Han (1833); dramatu Nie-Boska komedia (1833), jednego znajważniejszych europ. dramatów metafizycznych (obok Fausta Goethego, Manfreda Byrona iIII cz. Dziadów Mickiewicza) oraz dramatu Irydion (1834); poematów Pokusa iNoc letnia, Syn cieniów, Legenda; artykułu krytycznego Kilka słów oJuliuszu Słowackim (1841); liryki, m.in. Przedświt (1841-43), Psalmy przyszłości (1848). Romantyczna epistolografia K. jest zjawiskiem wyjątkowym, zawiera m.in. listy do H. Reeve’a, J. Lubomirskiego, A. Sołtana, A.Cieszkowskiego oraz przede wszystkim do D. Potockiej - zliczby 6000 zachowało się 700, jest to korespondencja miłosna, która stanowi romantyczny epistolarny romans.
- Psalmy przyszłości, (1845-48)