(1812-87)
powieściopisarz, poeta, publicysta, krytyk lit., historyk, dziennikarz, malarz, działacz społ. ipolit. - człowiek instytucja. Jego związki zpiórem rozpoczęły się bardzo wcześnie, bo już w1829 od powiastek, korespondencji ifelietonów pisanych do wielu gazet, których części był redaktorem. Jednak podstawą twórczości K. jest powieść, wtej dziedzinie zasłynął niespotykaną liczbą ok. 220 tytułów. Wczesne powieści miały charakter romantyczny, np. Poeta iświat (1839). Dużą objętość ma cykl powieści ludowych, np. Ulana (1843), Chata za wsią (1852). Krytykę szlachty iarystokracji zawarł m.in. wpowieści Niebieskie migdały (t.1-3, 1876). Wydźwięk filozoficzny mają Pamiętniki nieznajomego (1846), Powieść bez tytułu (1855), Metamorfozy (1859). Wiele miejsca wtwórczości K. zajmuje powieść historyczna, do najważniejszych należą: Rzym za Nerona (1864), Tułacze (t. 1-3, 1868-70), trylogia saska: Hrabina Cosel (1874), Brhl (1875), Zsiedmioletniej wojny (t. 1-2, 1876), także Stara baśń (1876), Saskie ostatki (t. 1-2, 1886). Ważną pozycją jest opracowanie historyczne Polska wczasie trzech rozbiorów 1772-1799 (t. 1-3, 1873-75), zdokonań publicystycznych cykl Sprawa polska wroku 1861 (1862), natomiast zdziedziny krytyki lit. Studia literackie (1842), Nowe studia literackie (1843), Gawędy oliteraturze isztuce (1857).