(1904-93)
prozaik, poeta, dyplomata, żołnierz, laureat wielu nagród lit., członek Akademii Goncourtów wParyżu. Debiutował poematem Słowa onienawiści (1956), pozostały dorobek poetycki to zbiorki Diabłu ogarek (1959), Czas prywatny (1962), Piratowie (1975). Jako powieściopisarz zajmował się głównie analizą przemian obyczajowych imyślowych społeczeństwa europ. od końca XIX w. do czasów współcz., powieści Korupcja (1961), Eroica (1963), Wdrodze do Koryntu (1964), Król Obojga Sycylii (1970), Strefy (1971), Stan nieważkości (1973), Lekcja martwego języka (1977), Witraż (1980), Mieszaniny obyczajowe (1988), Nawrócenie (1989). Niektóre, np. Eroica iLekcja martwego języka, były znakomitym materiałem do wersji kinowej. Interesującą pozycją wtwórczości K. jest cykl szkiców dotyczący pol. izagranicznych autorów Moja historia literatury (1980).
- Kuśniewicz Andrzej, (1904-93)
- KUŚNIEWICZ, Andrzej (1904-93)