(1891-1974)
pisarz szwedzki, najwybitniejszy przedstawiciel współcz. lit. tego kraju, laureat Nagrody Nobla (1951). Powieść była jego najważniejszym środkiem wyrazu, pisał również opowiadania, poezje idramaty, uprawiał też krytykę dotyczącą spraw teatru iróżnych dziedzin sztuki. Wpoczątkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, co widać wopowiadaniach Żelazo iludzie (1915) izbiorze wierszy Trwoga (1916). Później skłaniał się do pewnej afirmacji życia, wjego twórczości pojawiły się rozważania nad sensem istnienia dobra izła oraz relacją człowieka zBogiem, co oddaje m.in. zbiór poezji Pieśni serca (1926). Ważną pozycją wdorobku L. jest autobiograficzna powieść Gość wrzeczywistości (1925). Światowy rozgłos zyskał powieścią Barabasz (1950), wktórej postać biblijna jest pretekstem do ukazania nieustannego dramatu osoby ludzkiej, niezdolnej do wyższych doznań metafizycznych. Wjego dramatach owidocznych wpływach A. Strindberga wyrażał swoje antyfaszystowskie poglądy, np. Człowiek bez dumy (1936), Zwycięstwo wciemności (1939), Pieśń iwalka (1940). Inne ważniejsze powieści iopowiadania to Kat (1933), Karzeł (1944), Sybilla (1956), Pielgrzym na morzu (1962), Marianna (1967).
- LAGERKVIST, Pär (1891-1974)
- Lagerkvist Pr, (1891-1974)
- SZWEDZKA LITERATURA, za pierwsze zabytki piśmiennictwa...