(1858-1940)
pisarka szwedz., członek Akademii Szwedzkiej, doktor h.c. Uniwersytetu wUppsali, laureatka Nagrody Nobla (1909), filantropka ipacyfistka. Jej twórczość, zaliczana do nurtu neoromantyzmu wlit. szwedzkiej, przepełniona jest humanizmem ichrześcijańskimi ideałami. Tradycje ludowe ibaśnie stanowiły kanwę jej utworów, wktórą wplatała sprawy współczesne. Proza L. jest pełna liryzmu ifantazji, nie pozbawiona refleksji filoz. Już pierwsza powieść Gsta Berling (1891) przyniosła jej światowy rozgłos. Kolejno ukazujące się pozycje potwierdzały ogromny talent autorki, były to powieści Dziwy Antychrysta (1897), Jerozolima (t. 1-2, 1900-02), Ojczyzna Liljekrony (1911), Wyrzutek (1918), trylogia Pierścień generała (1925), Charlotta Loewenskoeld (1925), Anna Swrd (1928); nowele Legendy Chrystusowe (1904) oraz opowiadania (wybory pol. - Opowiadania, 1911 iZwiązki, 1912). Zupełnie wyjątkowe miejsce wtwórczości L. ma książka dla czytelników wkażdym wieku na całym świecie Cudowna podróż (1906-7).
- Lagerlf Selma, (1858-1940)