-Letz (1909-66) - poeta, satyryk, aforysta. Przed wojną współpracownik prasy lewicowej, m.in. "Dziennika Popularnego", "Lewara", "Cyrulika Warszawskiego" i"Szpilek". Od 1945 współredagował "Szpilki", wktórych publikował do końca życia. Wlatach 1946-50 attach prasowy wWiedniu, potem wIzraelu, skąd powrócił w1952. Jego twórczość to liryka, satyra ifraszki oraz najbardziej popularna aforystyka. Przykładem pierwszego nurtu są m.in. pozycje Notatnik polowy. Poezja zlat wojny (1946), Rękopis jerozolimski (1956), Kpię ipytam odrogę (1958), Do Abla iKaina (1961), Poema gotowe do skoku (1964). Utwory satyryczne ifraszki to m.in. Spacer cynika (1946), Życie jest fraszką (1948), Fraszkobrania (1966). Sławę przyniosła autorowi twórczość aforystyczna, najbardziej oryginalna część dorobku. Zbiory Myśli nieuczesane (1957) iMyśli nieuczesane nowe (1964) prezentują przykłady obserwacji psychologicznych iobyczajowych oraz żartobliwych aluzji wformie epigramatycznie zwięzłej, odznaczającej się wyszukaną kompozycją składni. Twórczość aforystyczna L. tłumaczona jest na wiele języków.
- Lec Stanisław Jerzy, właśc. de Tusch-Letz, (1909-66)
- JERZY, Pochodzenia łacińskiego,...