podstawowa kategoria koncepcji jęz. poetyckiego Awangardy Krakowskiej, wprowadzona przez poetę J. Przybosia, który określił jej sens jako zjawiska znaczeniowe charakterystyczne dla poezji, uważał bowiem, że znaczenie tekstu poetyckiego nie jest sumą znaczeń słów składających się na ten tekst, ale czymś oryginalnym, wywołanym przez zderzenie się słów iich znaczeń. Głównym składnikiem m. ma być metafora. Obserwacje Przybosia znalazły potwierdzenie wpraktyce poetyckiej iw późniejszych badaniach semantycznych.
- Przyboś Julian, (1901-70)