(gr. mime-sis = naśladownictwo)
1) krótkie żartobliwe przedstawienie za pomocą gestów imimiki; 2) naśladowanie jednej osoby przez drugą. 3) Wstarożytnej kulturze śródziemnomorskiej podobizna, wygląd jakiejś osoby lub rzeczy wyrażona wformie mimetycznej; wizerunek podobny do pierwowzoru, czynność lub zabieg, wktórego wyniku jakieś zachowanie lub przedmiot zawiera wybrany aspekt innej materii, przedmiotu, człowieka, czynności istniejących wcześniej jako pierwowzór. Zjawisko m. jest obecne wcałej działalności człowieka; wpoznawaniu języka dziecko naśladuje dźwięki imowę, wnauce, wżyciu codziennym, wgrach, wobrzędach, wreligii iw sztuce. Zachowanie mimetyczne występuje również uzwierząt, anawet uroślin; wszerokim znaczeniu mówi się owymiarze filogenicznym, antropologicznym iestetycznym zjawiska. 4) Jako kategoria estetyczna wykształcona przez filozofów starożytnej Grecji (pitagorejczyków, Demokryta zAbdery, Platona), rozwinięta przez Arystotelesa - oznacza naśladowanie rzeczywistości (natury, człowieka, jego czynności) wkreacji dzieła sztuki; wytwarzanie przedmiotu sztuki, który jest wyrazem, obrazem (niekoniecznie wiernym) innego (np. wmalarstwie, rzeźbie, literaturze), proces naśladowania formujący obraz oparty na podobieństwie do rzeczywistości pozaartystycznej; dopuszczający naśladownictwo naturalistyczne (wierne), groteskowe, deformujące, satyryczne lub idealizujące. Wtakim rozumieniu sztuki uznane za mimetyczne: malarstwo, rzeźba, poezja, częściowo muzyka, mogą realizować funkcję poznawczą przez odtwarzanie zjawisk ipraw rządzących zjawiskami, np. m. poetycka (termin użyty przez Arystotelesa wPoetyce) polega na reprezentacji przedmiotów czy działań wmaterii werbalnej: wywołując wświadomości odbiorcy skojarzenia zpierwowzorem lub przez podobieństwo rzeczy, dźwięków (napisów). M. lit. polega na: przedstawieniu obiektywnego świata wutworze lit.; lit. naśladowaniu języka za pomocą środków werbalnych jako naśladowanie zastanego doświadczenia językowego, np. wtekstach, gatunkach, wkliszach językowych ijako naśladownictwo jęz. naturalnego - aktów mowy (procesów izdarzeń językowych); we współczesnych badaniach semiotycznych m. bywa reinterpretowana jako pojęcie ikoniczności lit. 5) Wretoryce łacińskiej m. (łac. imitatio) - to naśladowanie mistrza ijego dzieł przez uczniów. 6) Kultury orientalne (indyjska, muzułmańska) odrzucają naśladowanie rzeczywistości jako uzurpację aktu stworzenia boskiego, lecz nie dotyczy to zakazu imitacji reguł artystycznych, mistrzów iuznanych dzieł; m. było techniką rozpowszechnioną iwysoko cenioną np. wtraktacie poetyckim Hazima; m. = manakat oznacza naśladowanie rzeczywistości wdziele sztuki. Wsztuce chińskiej m. = mofong to popularne izalecone naśladowanie maniery, techniki, stylu; podobnie rzecz się ma westetyce jap. (m. = moho). 7) Współcześnie om. można mówić wodniesieniu do użytkowania przez sztukę, wszerokim rozumieniu, rzeczywistości: np. rzeczywistości naukowej, technicznej, poetyckiej, baśniowej, kosmicznej, awięc nie tylko do rzeczywistości natury.
- mimesis, (gr. = naśladowanie)...
- MIMESIS, (z jęz. gr., gdzie oznacza...
- wzory literackie, formuła dobrych lub...