(ang. Nowa Era), Era Wodnika
ogół idei, praktyk życiowych, kultów rel. iruchów społ., fenomen kulturowy schyłku XX w. Zopozycji do zmaterializowanego świata zrodziły się potrzeba odwiecznych ludzkich tęsknot oraz wiara wmożliwości transformacji człowieka, który będzie wstanie nawiązać utraconą łączność zAbsolutem, Bogiem, Kosmicznymi Energiami. Uznano, że jednym ze środków prowadzących do samopoznania iwyjaśnienia niewytłumaczalnych zjawisk może być medytacja ipoznanie poprzednich wcieleń. Wyrosłe na gruncie N.A. koncepcje naukowe poszukują uzasadnień wskazujących na jednolitość porządku świata przyrody ożywionej inieożywionej oraz parapsychologicznych możliwości człowieka; sam ruch obejmuje takie zjawiska, jak: alternatywne szkoły leczenia, fascynacja kulturami egzotycznymi (zwł. wschodnimi) czy astrologia. Ważnym zjawiskiem socjologicznym N.A. było powstanie (głównie wUSA) komun społecznych, wspólnot budowanych na bliskim związku ludzi ze sobą iświatem przyrody, stąd uprawa ziemi iwegetariańskie zasady odżywiania. Ideolodzy N.A. posługują się często chrześc. retoryką, odwołują się też do jej kategorii iwartości pozostając wzasadniczej sprzeczności zsamą doktryną, co wefekcie skutkuje krytycznym stanowiskiem Kościołów chrześc. wobec tej idei. Wśród prekursorów N.A. wymienić można bardzo różne nazwiska: H.P. Bławatska - założycielka Towarzystwa Teozoficznego, R. Steiner - twórca antropozofii, Teilhard de Chardin - kontrowersyjny myśliciel, jezuita czy M. Buber - filozof żyd.