Reklama

Niemcewicz Julian Ursyn

(1757 lub 1758-1841)

prozaik, poeta, satyryk, pamiętnikarz, działacz polit. ikulturalny. Wychowanek warszawskiej Szkoły Rycerskiej, adiutant A.K. Czartoryskiego, przedstawiciel stronnictwa reform, współautor ustawy majowej. Współredaktor "Gazety Narodowej iObcej" (1791-92). Sekretarz T. Kościuszki, po klęsce pod Maciejowicami osadzony wraz znim wtwierdzy Pietropawłowskiej. Wczasach Księstwa Warszawskiego iKrólestwa Polskiego sekretarz senatu, członek Dyrekcji Edukacyjnej (od 1811 m.in. wizytator szkół), prezes Dyrekcji Rządowej Teatru Narodowego (1810-13). Po wybuchu powstania listopadowego wszedł do Rządu Narodowego. Jeden zczołowych przedstawicieli lit. czasów stanisławowskich iokresu przedromantyzmu. Autor pierwszej polskiej komedii politycznej Powrót posła (wyst. 1791) ipamfletów przeciw targowicy, m.in. Fragment Biblie targowickiej. Księgi Szczęsnowe (1792) oraz bajek, m.in. Gmach podupadły, Bekiesza. Dzieje panowania Zygmunta III (t. 1-3, 1818-19) są kontynuacją Historii narodu polskiego A. Naruszewicza, aŚpiewy historyczne (1816) stanowią część projektowanego pieśnioksięgu narodowego obejmującego dzieje Polski zmuzyką m.in. Szymanowskiej iKurpińskiego. Obok drobnych utworów wdorobku lit. N. znajdują się powieści: m.in. Dwaj panowie Sieciechowie (1815), Lejbe iSiora, Jan zTęczyna (1825), utwory dramatyczne, m.in. Kazimierz Wielki (1792), Samolub (wyst. 1811), Podejrzliwy (wyst. 1831). Wnikliwie opisany ischarakteryzowany obraz epoki zawierają relacje zpodróży po Polsce wydane pośmiertnie Podróże historyczne po ziemiach polskich od 1811 do 1828 roku (1858) oraz wspomnienia Pamiętniki czasów moich (1848).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama